Dzisiaj, po latach sądzę, że miałam dziwne dzieciństwo. Nie miałam żadnego pojęcia o tych wszystkich sprawach. O wielu z nich dowiedziałam się później. Czasami dużo później.
Ojciec bardzo chciał wrócić do Polski i na pewno wierzył, że to się stanie. I byłam tak wychowywana. Jestem tutaj w Anglii, stoję obok ojca lub reprezentuję rodzinę, ale jutro może zdarzyć się tak, że z powrotem znajdziemy się w Polsce i że ja będę tak samo przy nim, ale w kraju. Tata zawsze wierzył, że sytuacja zmieni się. Kiedy odszedł, mama oczywiście nie mogła przyjeżdżać do kraju, jednak swoimi występami starała się pokazać, że cały czas idzie w tym kierunku. Że kiedyś się uda. Że dojdziemy. I w końcu my obie tego doczekałyśmy.
Zawsze jedną z najważniejszych dla ojca spraw było wykształcenie młodych ludzi. Przecież we wszystkich jego działaniach - i to nie tylko tych realizowanych po wojnie, ale jeszcze w jej trakcie: w Rosji, potem w Iraku, Iranie, na Bliskim Wschodzie, we Włoszech - przewija się kwestia edukacji.
Jednocześnie dostrzegam, że ciągle wiedza o tamtych czasach jest niepełna. To nadal jest efekt wieloletniej kłamliwej propagandy, ale przede wszystkim - rezultat przemilczania zasług ojca i historii 2 Korpusu. Chcę, aby młodzież o tym wiedziała. [Anna Maria Anders]

Niespełna trzy tygodnie po tragicznych wydarzeniach przewrotu majowego, 1 czerwca 1926 roku, Zgromadzenie Narodowe wybrało na prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego. Niegdyś członek Polskiej Partii Socjalistycznej i towarzysz walki Józefa Piłsudskiego, konspirator, a nawet niedoszły zamachowiec, wybitny chemik i organizator przemysłu chemicznego w niepodległej Polsce był człowiekiem całkowicie oddanym Marszałkowi. W przeciwieństwie do swojego poprzednika na najwyższym urzędzie, Stanisława Wojciechowskiego, Mościcki lubił publiczne wystąpienia i obecność prasy, dużo podróżował po kraju, chętnie przyjmował zagranicznych dyplomatów, organizował noworoczne przyjęcia na Zamku Królewskim. Miał szczęście do dobrych fotografów, czego dowodem może być zaprezentowany wybór blisko 200 zdjęć dokumentujących jego życie i służbę. Ignacy Mościcki był prezydentem przez trzynaście lat, jego drugą, niedokończoną kadencję przerwał dopiero wybuch wojny we wrześniu 1939 roku.